Mijn jeugd: in het teken van taal

Mijn vader was zetter: hij deed de opmaak van boeken en ander drukwerk. In het tijdperk vóór de computer deed hij dat op de Linotype. Later gebeurde dat op de computer (fotografisch zetten), waarbij je alleen schermen vol codes zag. Ook schreef hij, en bedacht hij puzzels.

Mijn moeder won aan de lopende band prijzen met het schrijven van slagzinnen. Ik schreef verhalen en gedichten, soms ook beloond met een prijs (yay!). Als gezin losten we graag cryptogrammen op, en woordspelingen en taalgrapjes zijn nog steeds onze manier van communiceren.

Lezen was onze standaard vrijetijdsbesteding, en het uitstapje naar de bibliotheek met mijn moeder, broertjes, en zusje het hoogtepunt van iedere week. Als de bibliotheek in de zomer drie weken dicht ging, leenden we vóór die tijd gezamenlijk veertig(!) boeken. Je zou toch maar zonder leesvoer komen te zitten! Evengoed was de opluchting groot wanneer de bibliotheek weer open ging.

Op het gymnasium deed ik uiteindelijk examen in zes talen en tekenen. Dat betekende 75 boeken lezen voor de lijst. Draaide ik mijn hand niet voor om. Je bent een boekenwurm of je bent het niet!

Tekenen doe ik trouwens ook nog steeds. Kijk maar op Instagram! Door het tekenen heb ik een extra scherp oog voor details, wat goed van pas komt bij het corrigeren van een boek met illustraties.

Dyslexie

Een leven zonder lezen is voor mij nauwelijks voor te stellen. Maar mijn man is dyslectisch. Hij las nooit, want lange stukken tekst waren overweldigend. Hij had dus ook nog nooit een jeugdboek gelezen!

Dat vond ik heel erg. Hoe kleurloos is je jeugd zonder Sjakie en de chocoladefabriek, de belevenissen van De Vijf, of De gebroeders Leeuwenhart?

De situatie veranderde toen ik van mijn werk Het leven van een loser meenam. Dat boek sprak hem aan vanwege de korte stukjes tekst en de vele illustraties.

Het lukte mijn man dat boek uit te lezen. Daarna probeerde hij meer graphic novels, en het lezen ging steeds beter. Inmiddels leest hij boeken van vijfhonderd bladzijden, zonder illustraties. Hij zegt dat lezen zijn wereld totaal veranderd heeft.

Ik heb daardoor waardering gekregen voor deze boeken, die ik voorheen niet als ‘echte boeken’ zag (#shameonme!) omdat er zo weinig tekst in staat.

Nu weet ik dat graphic novels kinderen én volwassenen helpen om plezier te krijgen in lezen! Zelf ben ik inmiddels ook fan van de Boomhut-serie en de boeken van Het leven van een loser.

Wat mij inspireert

Ik vind boeken, en met name boeken voor jongeren, superbelangrijk. Een verhaal dat indruk maakt kan jaren later nog uitwerking hebben.

Verhalen vergroten je begrip, verbreden je wereld, erkennen je emoties, leren je je te verplaatsen in andere mensen. Een verhaal biedt vermaak, afleiding en kennis. Verhalen kunnen je meeslepen of juist subtiel de weg wijzen. In boeken ontdek je de wereld, maar ook jezelf.

Dat is de reden waarom ik graag boeken corrigeer, en waarom kinderboeken bij mij een streepje voor hebben.

Lezen moet een aangename bezigheid zijn, een prettige ervaring. Je wilt in een andere wereld kunnen duiken waarbij je vergeet dat je aan het lezen bent! Tekst en grammatica moeten dan niet storend werken. Ik help jou graag om dit ook te bereiken met jouw boek.

Aan prentenboeken, kinderboeken, jeugdboeken en youngadultboeken worden andere eisen gesteld dan aan overige fictieboeken. Ik ben hiervan goed op de hoogte en zorg dat jouw boek wordt gecorrigeerd op de manier die past bij het genre en de leeftijd.

Als corrector help ik kinderboekenauteurs om hun teksten helder, foutloos en kindvriendelijk te maken. Van een vrolijk voorleesboek tot een spannend avontuur: jouw verhaal sprankelt straks van begin tot eind!